Мына шошқаны қазір Мироновка түрмееіне жеткізіңдер!
Екі қолы артына байланған Миша арбаға да са- лынды.
Ңар аралас жауған жаңбыр күндізгідей емес, үдей
түсті. Түннің қараңғылығы терең зындан түбіндей. Ауа райының осындай жиіркенішті бұзылуынан ба, әлде әлгі айтылған өзі шала, өзі суық хабардан ба, есік алдында тұрған Устимович бір нәрседен сескеніп, ті- тіркенгендей болды. Бұл ел орынға отырған кез еді. Устимович шала хабар естігеніне де жарты сағаттай ғана уақыт болды.
Әлгінде Устимовичтың әйеліне село әйелдерінің бірі жаңа кешке жандармдар партизаннан келген бір адам- ды ұстап Мироновкаға жіберді деген еді.
Түрі қандай екен?—деген сұрауға ол әйел: анық байқай алмадым, бұйра шашты жастау жігіт сияқты деген. Бұл шала хабарды әйелі Устимовичқа жаңа айтты. Осы хабардан бері Устимович бір үйге кіріп, бір далаға шығып ойланумен болды. Оның ойы- на: «Жандармның қолына түскен кім? Ол қайдан келді? Партизаннан келген» деген сөз оны ауыр ойға қалдырды. Ойлап, ойлап ол: «Миша болуы мүмкін» деген қорытындыға келді. Ал, Миша қолға түссе, ол өзі қорқақ байғұс, талайды былғайды, онда алдағы күн не болмақ?» — деген ой түсті. Осы ой Устимович- ты іңірден бері үйге отырғызбай, біресе далаға, біресе үйге сүйреді де жүрді.
Алдағьі өмір дегенде Устимович өз басын сағалап, өз өмірін ойлаған жоқ. Оның ойы: — «Миша үлкен жүректі талай коммунистерді сатты-ау! Талай құпия- ларды ашты-ау. Партизандар жұмысына ірі кесел кел- тірді-ау, партизандар құпиясын ашып беру — Отанға оқ ату ғой»,— деген ой.
Устимовичтың жүрегін тебіренткен ой оған ұйқы да бермеді. Үйдегі документ, қағаз жұмыстарын реттеп кеш жатқан Устимовичтың ұйқысы келмеді. Оның көз алдына партизандар елестеп, әсіресе Примак жуан бе- ліне буынған белбеуін екі қолымен тұтамдап ұстап, жайлап сөйлеп отырғандай болды.
Тәтті ойга бөленіп, партизандармен бірге отырған- дай болып жатқан Устимовичтың шырқын, қағылған терезенің тықыры бұзды. Ол жалма-жан киінді. Әйелі де ояу еді. Мезгілсіз қағылған терезе жан жолдасына келген жан алғыштай көрінді. Әйелі:
Достарыңызбен бөлісу: |
