Анна Ивановна ақылды қой көзін қарсы алдында отырган Бориске қадады да:
Боря, анада түнде Серік екеуің Иван деген жі-
гітке еріп селоларға листовка таратқанда, сол Иванның ез үйінде болдыңдар ма? — деп сұрады. Борис ойла- нып қалды да:
Гаман Иванның ба? Әлгі Миша деген кішкене інішегі бар? — деді шешесіне қадала қарап.
Ия, ия! Сен қазір сол үйді таба аласың ба? Таба алсаң, қазір қалай да солармен байланыс жасап, сақ- тандырып қою міндет боп тұр. Борис: «Таба аламыз ба?» — дегендей Серікке қарады. Манадан бері сөзін ұйып қана тыңдап отырган Серік:
Таба аламыз. Мен табамын. Ол мына жақтагы хуторда,— деп түстік-батыс жақты кішкене қоп-қоңыр сұқ саусағымен нұсқады. Анна Ивановна: «Сен тапқа- ныңмен, сені күндіз жіберуге болмайды гой» дегендей, Серікке қарап езу тартып күліп қойды. Бұл кезде ау- дан-ауданға, село-селоға он-он бірдегі қазақ баласы мен он екілердегі орыс баласын ерткен отыздардағы толықша келген ақ сары украйнканы ұстауға әскери коменданттардан бұйрық келген болатын. Әрине, тың- шылар үшін бұларды көрген жерден тапжылтпай ұстап беретін белгі — біздің кішкентай Серіктің көзге түсер қаралығы. Сондықтан оны түнде болмаса, күндіз жұмсауға болмайтын еді.
Борис пен Серікті Иван үйіне қалайда болмасын ретін тауып жіберуге бел байлады да, Анна Ивановна шығар жасыр^ін тесіктің қақпағын сәл көтеріп, бақ ішін шолып қарады. Маңайда өздерінен басқа тірі жан көрінбейді. Шие ағаштарының тасасынан үй де көрін- беді, онда қазір не болып жатқаны белгісіз. Анна Ива- новна жасырын орнына қайта келді де:
Ал жолдастар, не істейміз, балаларды Гаманға жібереміз бе? — деп жанындағы астыртын ұйымның екі мүшесіне алма-кезек қарады.
Ңайдан білейін. Бұл жердің жағдайы бізге та- ныс емес. Сол балалар айтып отырған хуторды, Гаман үйін білсек, біздің біреуміз-ақ барар едік. Таба алмай жұрт көзіне түсіп қаламыз ғой,— деді Анна Ивановна- Ра жақын отырған біреуі.
Достарыңызбен бөлісу: |
