Детективті хикаят Алматы, 2021
жүктеу/скачать 3 Mb. Pdf көрінісі
|
| Сүлеймен қарақшы
сендерге “сол пәленi ұйықтап жатқанында сойып тастайық” деп, — дедi екiншiсi. Сүлеймен жөйiттердiң әңгiмелерi өзi туралы екенiн бiлдi. Қаннен-қаперсiз сөйлескен екеу тесiк тұсына жақындады. Олардың бiрi тесiктен өту үшiн еңкейе бергенде, Сүлеймен артындағысының шекесiнен бiр қойды. “Аһ” деуге шамасы болмай, жерге гүрс еткен оның дыбысынан тесiктен өтпек болғаны бұрылып қараған сәтте, оны да бiр соққымен жерге жабыстыра салды. Бiрақ кейiнгiсiн өлiп қалмасын деп қатты ұрмады. Сонда да болса, ол есiн бiрауықтан кейiн жиды. — Сендердiң әрқайсыңды тергеп жататын менде уақыт жоқ. Қазiр тұр да, шыққан iндерiңе менi ертiп бар! Анау сорлының таңданысында шек жоқ. Дегенмен Сүлеймен оны сөйлетпедi. Содан жөйiт бiр ауыз сөз айтпаған күйi Сүлеймендi жертөленiң кiре берiсiне ертiп келдi. — Iште қанша адам бар? — Оншақты. — Қалғандарың қайда? — Барымыз осы ғой мұндағы. Қалғандарымыз Бозсу үңгiрiндегi Бекабаның маңында. Ал қатындарымыз қазiр мұнда жоқ. — Бұл жердегi басшы кiм? — Рахман. — Қандай мәселенi кеңесiп отырсыңдар? — Сiздiң көзiңiздi жою хақында. — Менен бұрын өздерiң жойыласыңдар. Рахмандар отырған жерге дейiн қанша есiк? — Қазiр тiке он бес қадамдай төмен түсемiз. Одан алға сәл жүрген соң оңға қарай бұрылып, кiшкене баспалдақпен жоғары көтерiлемiз. Содан сол жаққа кететiн ұзақтау айналма дәлiзбен бiраз жүрiп, тағы төменге түсетiн баспалдаққа жетемiз. Сол баспалдақ мереке өтетiн, яғни бiз адам жейтiн үлкен бөлмеге апарады. — Оған жеткенше қап-қараңғы жерлермен жүремiз бе? — Өзiмiз жиналған кезде жүрер жолдың әр тұсына шам жағып қоямыз. Себебi жолдан жаңылысып қалмауымыз керек. 408 Сүлеймен қарақшы Неге десеңiз, тiке түсiп, алға жүрген соң жертөле үш бөлiкке бөлiнедi. Оның екi бөлiгiнде қанша қуыс бар екенi белгiсiз. Әрi онда ордалы жылан көп. Бiрақ берi қарай шықпайды. Баратын жерiмiзге жету үшiн оңға қарай бұрылғанымызда, тек сол жақтағы дуалды жағалай жүру ләзiм. Өйткенi оң жақпен жүрсеңiз, көз алдау үшiн бетiн қамыс баумен жауып, аздап топырақ сеуiп қойған ұраға түсiп кетесiз. Бiр түссеңiз, ол жерден шығу жоқ. Бiздi аңдып келген талай милиция сол жермен жүремiн деп, қолымызға оп-оңай түскен. Кiшкене баспалдақпен жоғары көтерiлiп, айналма дәлiзбен өткенде, оң жақтағы дуалға дененi немесе қолды тигiзбеу қажет. Онда төбеден сарт етiп түсiп, адам денесiне қадалып қалатын ағаш қадаларға байланған жiптердiң ұштары iлiнген қазықтар бар. Қазықтардың бiреуiн түртiп кетсеңiз, өмiрмен қош айтыса берiңiз. Ал ең қиыны — мереке өтетiн үлкен бөлмеге кiре берiс есiктен өту. Есiк жақтауында екi тiреуiш тұр. Тiреуiшке байқамай тиiп қалсаңыз, жоғарыдағы сол тiреуiштердiң үстiндегi салмағы жиырма-жиырма екi пұттық кәтта тас құлап, кiм болсаңыз да мыжып тастайды. — Осының барлығын ойдан құрап айтып тұрған жоқсың ба? — Өзiмiз құрбандыққа шалатын адамдардың талайын сол өткелдерден өткiзiп, көп сынап көргенбiз. — Осынша пәленi қалай ойлап тауып жүрсiңдер? — Ойлап тапқан бiз емес. Олар Қоқан хандығы кезiнен бар. — Ал, жүрейiк, Рахман отырған бөлмеге. Егер менi алдайтын болсаң, менiмен бiрге сен де өлесiң. Айтқан тiлiмдi алсаң, екеумiз де қайта аман шығамыз. Одан кейiн өзiңдi қалаған жағыңа жiберемiн. Жөйiт алға түстi. Тура жаңа өзi айтқан жерлермен жүрiп, кең бөлменiң аузына таяды. Бөлменiң ағаш есiгi бар екен. Арғы жақтан күбiрлескен дауыстар естiледi. — Рахмандарда мылтық бар ма? — Жоқ. Қаруымыз — пышақ. Кiре берiстегi есiк жақтауында екi шоқпар дуалға сүйеулi тұр. Сүлеймен оның желкесiнен ұстады. — Есiктi ашып, iшке кiр! |