Әғүүҙү билләәһи минәш-шәйтанир-ражиим. Бисмилләәһир-рахмәәнир-рахиим
жүктеу/скачать 3.18 Mb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- 3 — Ғимран (Мәрйәмдең атаһы) сүрәһе (Ғимран сүрәһе 200 аяттан тора. Мәҙинә-и Мөнәүүәрә ҡалаһында ингән. Был сүрәлә Мәрйәмдең атаһы Ғимран тураһында һөйләнә. Исеме шунан килә.)
- («Хайи үә ҡ ә ййүм»
282. Һәй, иман килтергәндәр! Билдәле ваҡытта ҡайтарылырға тейешле бурысығыҙҙы яҙып ҡуйығыҙ. Был шартнәмәне арағыҙҙа ғәҙеллеге менән танылған берәү хилафһыҙ итеп яҙһын. (Шартнәмәне) яҙыусы Аллаһ нисек әмер иткән булһа, шулай итеп яҙһын, һуңынан баш тартмаһын. Ул яҙһын, бурыслы кеше әйтеп торһон. Раббыһы булған Аллаһтың язаһынан ҡурҡһын, бирәсәк бурысын кәметеп яҙҙырмаһын. Өҫтөндә бурысы ҡалған кешенең аҡылы зәғиф булһа йәки хәлһеҙ булһа, әйтеп тороп яҙҙырта алмаһа, уның ғәҙел яҡын туғаны был эште башҡарһын, (телһеҙ-һуҡыр, һаҡау булһа, рәсми тел белмәгән кеше булһа, тотҡонда булһа) ир кешеләр араһынан ике шаһит һайлап алығыҙ. Ике ир кеше табылмаһа, ул сағында һеҙ риза булырлыҡ бер ир һәм тағын ике ҡатын табығыҙ. Ҡатындарҙың берһе онотһа, икенсеһе был шартнәмәне хәтерендә һаҡлар. Саҡырылған шаһиттар был эштән баш тартмаһын (ҡасмаһын). Бурыс әҙ булһа ла, күп булһа ла, ҡайтарыласаҡ ваҡытын дөрөҫләп яҙырға ялыҡмаһындар. Был — Аллаһ ҡаршыһындағы ғәҙеллеккә тура килә, шаһитлыҡ зарури, шикләнерлек урын ҡалдырмай торған эш. Әгәр, арағыҙҙа ҡулдан-ҡулға йөрөй торған алыш-биреш булһа, ул ваҡытта уны яҙып тормаһағыҙ ҙа була. Гөнаһаһы булмаҫ. Сауҙа эшендә лә шаһиттар яллағыҙ. (Шартнәмәне) яҙыусыға ла, шаһиттарға ла зарар килтерелмәһен. (Зарар һалһағыҙ) үҙегеҙгә насарлыҡ ҡылған булырһығыҙ. Аллаһтың нәфрәтенән ҡурҡығыҙ, Аллаһ һеҙҙе өйрәтеп тора. Аллаһ барса нәмәне ысыны менән белеп тора. 283. Һеҙ сәфәрҙә булып, (шартнәмәне) яҙырға кеше таба алмаһағыҙ, бурыслы кешенән (бурыс ҡиммәтенә яҡын әйбер) аманат алып тороу ярай. Бер-берегеҙҙән шикләнһәгеҙ, ышаныслы әҙәм Раббыһы булған Аллаһтың хөкөмөнән ҡурҡһын, аманатын теүәл ҡайтарһын. Шаһитлыҡты йәшермәгеҙ. Йәшергән кеше гөнаһлы булыр. Нимә генә ҡылһағыҙ ҙа, Аллаһ барыһын да белеп тора. 284. Күктәрҙә, Ерҙә нимәләр бар — бөтөнөһө лә Аллаһтыҡы. Әгәр һеҙ күңелегеҙҙәгеләрҙе асып һалһағыҙ йәки йәшерһәгеҙ, Аллаһ һеҙҙе яман уйҙарығыҙ өсөн яуапҡа тартыр. Кемде ярлыҡарға теләһә, Аллаһ шуны ярлыҡар. Кемгә яза бирергә теләһә, шуға яза бирер. Аллаһтың һәр нәмәгә ҡөҙрәте етә. 285. Ул пәйғәмбәр ҙә Раббынан үҙенә төшөрөлгән (Ҡөръән)гә иман килтерҙе. Мөьминдәрҙең һәр береһе лә Аллаһҡа, уның фәрештәләренә, китаптарына, пәйғәмбәрҙәренә инанды һәм әйттеләр: — Уның пәйғәмбәрҙәренә айырмайынса ышандыҡ, ишеттек (ҡабул ҡылдыҡ), итәғәт иттек. Әй, Раббыбыҙ, ярлыҡауыңды теләйбеҙ. Һуңғы йөрөшөбөҙ Һинең тарафҡаҙыр, — тинеләр. 286. Аллаһ бер кемгә лә көсө етмәҫлекте йөкләмәҫ. (Кеше) изгелек ҡылһа, үҙ файҙаһына; яманлыҡ ҡылһа, үҙенең зарарына ҡылыр. — Әй, Раббыбыҙ, онотһаҡ йәки яңғылышһаҡ, беҙҙе ғазаптарға һалма, (зинһар). Йә, Раббыбыҙ, беҙҙән алда килеп-киткәндәргә йөкләгәнең кеүек, беҙгә лә шундай ауыр ғазаптар йөкләмә. Раббыбыҙ, (зинһар), беҙҙе сыҙай алмаҫлыҡ хәлдәргә ташлама. Гөнаһтарыбыҙҙы өҫтөбөҙҙән ал, ярлыҡа беҙҙе, кисер беҙҙе, беҙгә рәхимле бул. Һин беҙҙең Хужабыҙ, Хакимыбыҙ. Кәферҙәр өйөрөнә ҡаршы (көрәшергә һәм еңергә) беҙгә ҡеүәт бир! 3 — Ғимран (Мәрйәмдең атаһы) сүрәһе (Ғимран сүрәһе 200 аяттан тора. Мәҙинә-и Мөнәүүәрә ҡалаһында ингән. Был сүрәлә Мәрйәмдең атаһы Ғимран тураһында һөйләнә. Исеме шунан килә.) Бисмилләһир-рахмәәнир-рахиим. 1. Әлиф, Ләм, Мим. 2. Аллаһ — бер генә! Аллаһтың Үҙенән башҡа (һис бер кем, һис бер нәмә) Илаһ була алмай. Ул — мәңге тере. Ул — ҡәййүмдер. («Хайи үә ҡәййүм» ғибәрәһен былай аңлаталар. Хайи — тере, үлемһеҙ, мәңге дауамлы, тигән һүҙ. Ҡәййүм — бөтөн Ғәләмдең, барса йәнле-йәнһеҙҙәрҙең тәрбиәсеһе, барыһын да күҙәтеп-белеп, хисапҡа тотоусы ҡөҙрәт һәм камиллыҡ эйәһе.) 3. (Ий, Мөхәммәд) Ул һиңә китапты (Ҡөръәнде) әүүәл индерелгән китаптарҙы (дөрөҫләп) раҫлау өсөн индерҙе. Бынан алда ла Тәүрәт менән Инжилде индергән ине. 4. Хаҡ менән ялғанды (яҡшыны ямандан) айыра белер өсөн (хөкөмдәр) Фурҡан индерҙе. Аллаһтың аяттарына кәфөрлөк иткәндәр юҡмы? (Бар, әлбиттә.) Улар өсөн бик ҡаты ғазаптар әҙерләнгән. Аллаһ — ҡөҙрәт эйәһе һәм яза биреүсеҙер. 5. Шөбһә юҡ, Ерҙә лә, Күктә лә Аллаһтан йәшерен нәмә юҡтыр. (6) Әсәләрегеҙ ҡарынында уҡ, Үҙе нисек теләһә, һеҙгә шундай рәүеш биреүсе лә Аллаһтыр. Аллаһтан башҡа (Илаһи ҡөҙрәткә эйә һәм) тәңре булырҙай һис бер кем юҡ. Аллаһ мотлаҡ еңеүсе. Аллаһ берҙән-бер хөкөм сығарыусы һәм хикмәт эйәһе. 7. (Ий, Мөхәммәд) Һиңә Китапты Ул индерҙе. Шунда мәғәнәһе асыҡ аяттар байтаҡ һәм улар Китаптың нигеҙен тәшкил итә. Башҡа бер бәғзеләре мөтәшәбиһтәрҙер (йәғни мәғәнәһе асыҡ түгел һәм хәҙергә аңлатыуы ла мөмкин булмаған, ҡыҫҡа аяттар). Күңеле боҙоҡ булғандар, мөтәшәбиһ аяттарҙы фетнә сығарырҙай итеп, үҙҙәренсә аңлатырға маташалар, шуларға йәбешеп яталар. Гәрсә, Уларҙың мәғәнәһен Аллаһтан башҡа бер кем белмәҫ. Ғилем эйәләре иһә: — Беҙ уға (Ҡөръәнгә) ышандыҡ. Барыһы ла Раббыбыҙҙан килгән, — тинеләр. Уларҙы (мөтәшәбиһ аяттарҙы) сәләмәт аҡыллыларҙан башҡалар яҡшы аңламаҫ! («Мөтәшәбиһ аяттарҙы аңлатыуға ике ҡараш йәшәп килә. Сәләф — боронғылар мәсләге. Хәләф — вариҫтар мәсләге. Сәләфселәр фекеренсә, был аяттарҙы аңлатыуҙан ҡасырға кәрәк. Аңлатмайынса ғына, Аллаһ һүҙенә ышанырға кәрәк». Хәсән Чантай тәфсиренән.) «Һуңғылары, хәләфселәр аңлатыу яғында тора. Ҡайһы берәүҙәр «үәр-рәсихүнә» һүҙенең башындағы «уау» хәрефен теркәгес итеп уҡыйҙар. Шулай уҡығанда аңлашылаҙыр: уның мәғәнәһен бары тик бер Аллаһ һәм ғилемдә юғары дәрәжәләргә ирешкән ғалимдар ғына беләсәк. Мөтәшәбиһ аяттар фән-ғилем камиллыҡҡа ирешкәс кенә, киләсәктә генә аңлатыласаҡ икән». Мостафа Чагрыжы тәфсиренән.) 8. Йә, Раббыбыҙ, тура юлға баҫтырғандан һуң, беҙҙе аҙаштырма. Беҙгә Үҙ тарафыңдан рәхмәт бир. Шик юҡ, Һин иң йомарт ярлыҡаусы. (9) Йә, Раббыбыҙ, хаҡтыр, Һин, һис шикһеҙ, көндәрҙән бер көндө кешеләрҙе бер урынға туплаясаҡһың. Һис шикһеҙ, Аллаһ Үҙ һүҙендә торасаҡ! 10. Аллаһ хозурына килгәс, кәферҙәрҙе малдары ла, балалары ла ҡотҡара алмаҫ. Бына шулар була инде йәһәннәм киҫәүҙәре. (11) (Уларҙың юлы) Фирғәүен тоҡомоның һәм уларҙан элек йәшәгәндәрҙең юлы кеүек. Улар аяттарыбыҙҙы ялғанға сығарҙы, Аллаһ та уларҙы, гөнаһтарына күрә, (хөкөмгә) тотто. Аллаһтың язаһы бик тә ҡаты булыр. 12. (Ий, Мөхәммәд) кәфер итеүселәргә әйт һин: — Яҡын арала һеҙ тар-мар киләсәкһегеҙ һәм бөтөнөгөҙ йәһәннәмдә янасаҡһығыҙ. Ул (йәһәннәм) ҡотосҡос яман урындыр.
— Һеҙгә бынан да яҡшыраҡ тормош тураһында һөйләйемме? — тип. Тәҡүә (саф) мосолманлыҡҡа ирешкәндәр өсөн Раббы ҡаршыһында, (тау-таш) аҫтарынан бәреп сығыусы шишмәләре менән йәннәттәр булыр. Улар шунда мәңге йәшәп ҡаласаҡ. Саф-пак ҡатындар янында улар Аллаһтың ризалығында йәшәр. Хаҡтыр, Аллаһ ҡолдарын күҙәтеп тора.
— Йә Раббыбыҙ, беҙ иман килтерҙек. Инде беҙҙең гөнаһтарыбыҙҙы кисер һәм беҙҙе йәһәннәм ғазаптарынан ҡотҡар! — тип сәхәрҙәрҙә Аллаһтан ярлыҡау һорарҙар. 18. Аллаһ ғәҙеллекте өҫкә сығарып, Үҙенән башҡа (Илаһи ҡөҙрәткә эйә) һис бер тәңре булмағанлығын (аяттары, дәлилдәре менән) иҫбат итте. Фәрештәләр ҙә, ғилем эйәләре (нәбийҙәр, ғалимдар ҙа) быны раҫланы: — Аллаһтан башҡа (Илаһи көскә эйә һәм) Тәңре булырҙай һис бер кем юҡ! — тинеләр. — Ул — мотлаҡ еңеүсе, хөкөмгә һәм хикмәткә эйә берҙән-бер Аллаһтыр. 19. Хаҡ дин, Аллаһ дине — Исламдыр. (Үҙҙәренә) Китап индерелгәндән һуң, белем алғас, көнләшеп, (артыҡ ғорурланып), үҙ-ара талашып таралыштылар. Аяттарҙы инҡар итеүселәр белһен, һис шикһеҙ, Аллаһ язаһын бик тиҙ бирер. («Дин» кәлимәһе: итәғәт һәм яза, хаҡлыҡ һәм шәриғәт мәғәнәләрендә килә. Ҡөръәндә «дин» һүҙе төрлө мәғәнәләрҙә ҡулланыла. Юғарылағы аят иһә, бәндәләр тарафынан ҡабул ителергә тейешле Илаһи ҡанун булараҡ фарызлана. Йәғни, дин — ул кешеләрҙе донъяла нисек итеп дөрөҫ йәшәргә өйрәтеүсе һәм Әхирәттә Сәғәҙәткә ирешеү юлын күрһәтеүсе, Аллаһ хозурынан пәйғәмбәрҙәр арҡылы кешеләргә индерелгән Илаһи ҡағиҙәләр, ҡанундар. «Ислам» кәлимәһе түбәндәге мәғәнәләргә эйә: итәғәт итеү, берләшеү, рухи һәм физик сәләмәтлеккә ирешеү, ғибәҙәттә ихлас булыу. Юғарылағы аятта иһә «Ислам» һүҙе бер Аллаһҡа иман килтереү һәм хәҙрәти Мөхәммәд арҡылы күндерелгән дин нигеҙҙәрен ҡабул итеү, тигән мәғәнәлә бирелгән». Хәйретдин Ҡараман тәфсиренән һәм Ғабдуррахмән Ҡаяның «Иман һәм ғийбәҙәт» исемле китабынан ) 20. Әгәр (кәферҙәр) һинең менән бәхәсләшә башлаһа, әйт: — Вәғәздәремә эйәргәндәр менән мин Аллаһҡа буйһондом! — тип. Үҙҙәренә Китап индерелгәндәрҙән һәм жаһил мөшриктәрҙән һора: — Һеҙ ҙә Исламды ҡабул итеп, (Аллаһҡа) буйһондоғоҙмы? — тип. Әгәр Исламды ҡабул иткән булһалар, тура юлды тапҡан булырҙар. Әгәр инҡар итеп, йөҙ сөйөрһәләр, һиңә бары тик уларҙы (йәһәннәм ғазабы менән) киҫәтергә генә ҡала. Хаҡтыр, Аллаһ бәндәләренең ҡылғандарын күҙәтеп тора. 21. Аллаһтың аяттарын инҡар итеүҙәре арҡаһында, кәфер булғандарҙан, хаҡһыҙға пәйғәмбәрҙәрҙе үлтереүселәр һәм ғәҙеллеккә өндәүсе инсандарҙың йәндәрен ҡыйғандарҙы: — (Һеҙгә) бик тә хәтәр яза буласаҡ! — тип «һөйөндөр». (22) Быларҙың донъялағы эштәре лә, Әхирәттәгеләре лә бушҡа сыҡты. Уларға бер кем дә ярҙам итә алмаҫ. (23) (Рәсүлем) үҙҙәренә Китаптан бер өлөш бирелгән ҡәүемде күрмәнеңме әллә? Улар араһында ғәҙеллек урынлаштырыр өсөн, тура юлға саҡырыр өсөн, уларға Аллаһтың Китабы бирелде. Ләкин уларҙың бер өлөшө (Китапҡа) арҡа менән боролдо. (24) Бының сәбәбе шулдыр, улар йәнә лә әйттеләр: — Беҙгә мәңгелек ут бер ҡасан да ирешмәйәсәк, әгәр һанаулы көндәрҙә генә ирешмәһә инде, (беҙ йәһәннәмдә оҙаҡ ҡалмаясаҡбыҙ), — тинеләр. Дин мәсьәләһендә улар уйлап сығарған был нәмә (үҙҙәрен-үҙҙәре) алдау ғына. (25) Киләсәге шик уятмай торған бер Көндө уларҙы бер урынға йыйырбыҙ; уларға ғәҙелһеҙлек булмаясаҡ, ләкин уларға донъялағы ҡылғандарына күрә, тап-тамам түләү (яза) биреләсәк, бына шул ваҡытта уларҙың хәле нисегерәк булыр икән?
— Әй, мөлкәттәрҙең хужаһы-Аллаһ, Һин теләгән кешегә милекте бирәһең, кемдең милкен алырға теләһәң, унан алаһың. Теләгән кешеңдең ҡәҙерен арттыраһың, теләмәгәнеңде меҫкенлеккә төшөрәһең. Изгелек бары тик Һинең ихтыярыңдаҙыр. Шик юҡ, Һин барса нәмәгә ҡөҙрәтлеһең. — тип. (27) - Төндө көн менән, көндө төн менән аралаштыраһың. Үлекте терелтәһең, терене үлтерәһең (йәнһеҙҙән йәнлене сығараһың, йәнлене йәнһеҙ итәһең). Теләгән бәндәңә сикһеҙ мул ризыҡ бирәһең, -тип әйт. 28. (Һуғыш ваҡытында) мөьминдәр мөьминдәрҙе ташлап, кәферҙәр менән дуҫ булмаһын. Шулай эшләгән кеше Аллаһтан бер ниндәй (ярҙам) күрмәҫ. Әгәр, улар тарафынан дәһшәт янаһа ғына (дуҫ булырға мәжбүрһегеҙ). Аллаһ (һеҙгә язаһынан) ҡурҡырға бойорҙо. Ниһайәт, (был донъянан китеп) Аллаһ хозурына барыу ҙа Аллаһ әмерендәҙер. 29. Әйт Һин: — Күңелдәрегеҙҙәгене йәшерһәгеҙ ҙә, асып һалһағыҙ ҙа Аллаһ белә. Күктәрҙә, Ерҙә нимәләр бар — Аллаһ барыһын да белеп тора, — тип уларға. Аллаһтың бөтөн нәмәгә ҡөҙрәте етә. 30. Аңлы булығыҙ, ул Көндө (Ҡиәмәттә) донъяла изгелек ҡылған булһа ла, яманлыҡ ҡылған булһа ла, һәр кем үҙ әжерен табыр; кеше ҡылған яманлыҡтарынан йыраҡ арала торорға теләр. Аллаһ асылда һеҙҙе (Үҙенә ҡаршы килеүҙән) ҡурҡырға бойора. Аллаһ бәндәләренә сикһеҙ шәфҡәтлеҙер. 31. (Рәсүлүллаһ) Һин әйт: — Әгәр Аллаһты яратһағыҙ, миңә эйәрегеҙ (Исламды ҡабул итегеҙ.). Аллаһ та һеҙҙе яратыр һәм гөнаһтарығыҙҙы ярлыҡар, — тип. Аллаһ ярлыҡаусы, киң күңелле, ғәфү итеүсе. 32. Әйт Һин: — Аллаһҡа һәм Пәйғәмбәргә итәғәт итегеҙ, — тип. Әгәр йөҙ сөйөрһәләр, шөбһәһеҙ, Аллаһ та ул кәферҙәрҙе яратмаҫ. 33—34. Ысынлап та, Аллаһ Әҙәмде, Нухты, Ибраһимды һәм уларҙың тоҡомдарын, Ғимран ғаилаһен — барыһын да бер нәҫелдән булараҡ, халыҡтарға мәшһүр (өҫтөн) ҡылды. Аллаһ ысынлыҡта барыһын да ишетеүсе, мөкәммәл белеп тороусыҙыр. 35. Ғимрандың ҡатыны: — Раббым, ҡарынымдағы яралғыны Һиңә (донъя мәшәҡәттәренән) азат ҡол итергә ант иттем. (Минең антымды) ҡабул ит. Шөбһә юҡтыр, Һин ишетәһең дә, күреп тә тораһың, - тине. 36. (Мәрйәмдең әсәһе) ҡыҙ тапҡас, әйтте, Аллаһ уның ҡыҙ табасағын белә ине: — Раббым, минең ҡыҙ балам булды, шөкөр. Ир бала ҡыҙ бала кеүек булмай инде ул (йәғни ир кеүек хеҙмәт итә алмаҫ). Мин уға Мәрйәм исеме ҡуштым. Был баланы һәм унан тыуған балаларҙы ҡыуылған шайтандан һаҡлар өсөн Һиңә тапшырҙым, — тине. (37) Шулай итеп, Раббы уны бик теләп ҡабул итте. Уны бер гүзәл үҫемлек кеүек тәрбиәләп үҫтерҙе. Зәкәрийәне уға тәрбиәсе итеп ҡуйҙы. Бала ята торған бүлмәгә ҡасан ғына керһә лә, Зәкәрийә шунда мул ризыҡҡа тап була ине: — Мәрйәм, был Һиңә ҡайҙан килде? — тип һораны Зәкәрийә. Ҡыҙ: — Был — Аллаһ тарафынан. Шөбһә юҡтыр, Аллаһ кемгә теләһә, шуға сикһеҙ ризыҡ бирер, — тине. 38. Шунда Зәкәрийә Раббыға доға ҡылды: — Раббым, Һин миңә бер пак бала бир. Әлбиттә, Һин минең доғаларымды ишетәһең. 39. Ул ғибәҙәт бүлмәһендә доға уҡып ултырғанда фәрештәләр әйтте: — Ысынлыҡта Аллаһ Һине Йәхйә исемле бер бала менән ҡыуандырасаҡ, ул (Йәхйә) нәфсеһенә хужа була белеүсе, Аллаһ әйткән һүҙҙең (Китаптың) тура икәнлеген иҫбатлаусы Пәйғәмбәр буласаҡ, — тинеләр. (40) (Зәкәрийә) әйтте: — Раббым, ысынлыҡта инде мин ҡартайып барам, ҡатыным да бала таба алмай, нисек итеп минең улым булыр икән? — тине. (Аллаһ әйтте): — Шулай! Аллаһ нимә теләһә, шуны башҡарасаҡ, — тине. 41. (Зәкәрийә) әйтте: — Раббым, (ул эштең) ғәләмәтен өйрәт, — тине. (Аллаһ) әйтте: — Һинең ғәләмәтең шул булыр, Һин өс көн кешеләр менән һөйләшмә, (ишара менән) ым ҡағып ҡына аңлашырһың. Шулар өҫтөнә, Раббыңды гел иҫеңдә тот һәм аҡшам-сабах, тәсбих әйт (намаҙ уҡы), — тине.
— Әй, Мәрйәм, шик юҡ, Аллаһ Һине һайланы, һине айырыуса саф итеп тәрбиәләп үҫтерҙе, һине донъялағы башҡа ҡатындарҙан өҫтөн ҡылды, — тинеләр. — (43) Ий, Мәрйәм, ысын күңелдән Раббыңа ғибәҙәт ҡыл, сәждә ҡылыусылар менән сәждә ҡыл, (намаҙ уҡы). 44. (Мөхәммәд) былар (Хөннә, Зәкәрийә, Йәхйә, Мәрйәм ваҡиғалары) һиңә уахи булараҡ, йәшерен рәүештә төшөрөлә. Кем Мәрйәмде тәрбиәгә ала, тип ҡәләмдәрен һыуға ырғытҡанда һин улар янында түгел инең. Улар тартҡылашҡан ваҡытта ла һин шунда түгел инең. 45. Фәрештәләр: - Ий, Мәрйәм, Аллаһ Һиңә бер кәлимә әйтеп, Һине һөйөндерәсәк: исеме Ғайса. (ҡушаматы) Мәсих, (сифаты) Мәрйәм улыҙыр. Донъяла ла, Әхирәттә лә даны-шөһрәте ҙур булыр. (Ул) Аллаһтың бик яҡындарынандыр. (46) Бишегендә лә, үҫкәс тә ул кешеләргә (хикмәтле) һүҙ һөйләйәсәктер. Ул изгеләрҙән булыр. 47. (Мәрйәм) әйтте: — Йә Раббым, миңә бер генә ирҙең дә ҡағылғаны юҡ. Нисек итеп балам булыр һуң? — тине. (Фәрештәләр аша) Аллаһ әйтте: — Шулай! Аллаһ нимә теләһә, шуны башҡара ала. Ул берәй эшкә ниәт итһә: бул, тип әйтһә, Ул теләгән нәмә шунда уҡ була ла. (48) — (Аллаһ) уны яҙырға, уға хикмәттәр, Тәүрәтты, Инжилде өйрәтәсәк, - (тинеләр фәрештәләр). (49) - Уны Исраил улдарына пәйғәмбәр итеп күндерәсәк, — (тинеләр фәрештәләр). (Ғайса уларға әйтәсәк): — Дөрөҫө шулдыр, мин һеҙгә Раббыбыҙҙан аят (һөйөнсө) килтерҙем. Дөрөҫө шулдыр, мин һеҙгә балсыҡтан ҡош һыны яһармын, уға тыным менән өрөрмөн дә, Аллаһ ҡеүәте менән, ул йәнле ҡошҡа әүерелер. Аллаһ ярҙамы менән, мин тыумыштан һуҡырҙы күҙле итермен, ҡаты ауырыуҙарҙы сәләмәтләндерермен, үлектәрҙе тергеҙермен. Өйөгөҙҙә нимә ашағанығыҙ, нәмә йәшергәнегеҙ тураһында мин һеҙгә әйтермен. Әлбиттә, был ғәләмәттәрҙә һеҙҙең өсөн, әгәр ҙә һеҙ иман килтерһәгеҙ, ҡәтғи ғибрәттәр бар. (50) Минән элек индерелгән Тәүрәтты дөрөҫләүсе булараҡ һәм һеҙгә харам ителгән ҡайһы бер нәмәләрҙе хәләл итер өсөн (килдем). Һеҙгә Раббыбыҙҙан (пәйғәмбәрлегемде иҫбат итер өсөн) аят (хикмәт, мөғжизә) килтерҙем. Инде хәҙер Аллаһтың нәфрәтенән ҡурҡығыҙ, миңә итәғәт итегеҙ. (51) Шөбһә юҡ, Аллаһ минең дә Раббым, һеҙҙең дә Раббығыҙ. Шулай булғас, Уға ҡоллоҡ итегеҙ. Тура юл шул булыр. 52. Ғайса уларҙың инанмағандарын аңлап алғас, әйтте: — Аллаһ юлында кем миңә ярҙамсы булыр? — тине. Хауариҙар: — Беҙ ул Аллаһ илсеһенең ярҙамсылары. Аллаһҡа инандыҡ. Һин дә (Ғайса) шаһит бул, беҙ ысын мосолманбыҙ, — тинеләр.
— Ий, Ғайса, шөбһәһеҙ, (улар түгел) Мин Һиңә әжәл ебәрәсәкмен, һине Үҙ яныма күтәреп, һине кәферҙәрҙең зыянынан ҡотҡарып, һиңә эйәргәндәрҙе Ҡиәмәт көнөнә ҡәҙәр кәфер итеүселәрҙән өҫтөн тотасаҡмын. Һуңғы ҡайтыуығыҙ ҙа Минең ихтыярымдаҙыр. Арағыҙҙа булған ҡаршылыҡтар-ғауғаларҙың хөкөмөн дә Мин бирәсәкмен. (56) Көфөрлөк итеүселәргә килгәндә, Мин уларҙы донъяла ла, Әхирәттә лә иң хәтәр яза менән ғазаплаясаҡмын. Уларға һис бер кем ярҙам итә алмаҫ. 57. Иман килтереп, изгелектәр эшләгәндәргә килгәндә, (Аллаһ) уларҙың әжерен теүәл итеп бирәсәктер. Аллаһ залимдарҙы яратмаҫ. (58) Беҙ быларҙы һиңә аяттарҙан (хикмәт тулы Ҡөръәндән) уҡыйбыҙ. 59. Ысынлап та, Ғайсаның хәле лә (атаһыҙ донъяға килеүе лә), Әҙәмдең яҙмышы ла бер Аллаһ хозурынандыр. (Аллаһ) уны (Әҙәмде) тупраҡтан яралтты. Һуңынан уға: - Бул! - тине. Әҙәм бар булды. («Аллаһ хәҙрәти Әҙәмде әсәһе лә, атаһы ла булмаған килеш, тупраҡтан яралтты. Мәрйәм дә, Аллаһ ҡөҙрәте менән, ҡыҙ килеш, ирһеҙ бала тапты. Мөғжизәләр шуларҙыр. Аллаһтың башҡаларҙа булмаған тиңһеҙ ҡөҙрәте лә шундай мөғжизәләр барлыҡҡа килтереүендә сағыла». Мостафа Чагрыжы тәфсиренән.) 60. Хәҡиҡәт - Раббынандыр. Шуға күрә, шикләнеүселәрҙән булма. 61. Һиңә ғилем килгәс, һинең менән тартҡылашыусылар булһа, әйт: — Килегеҙ үҙегеҙ, улдарығыҙ, ҡатындарығыҙ,беҙҙә үҙебеҙ, улдарыбыҙҙы, ҡатындарыбыҙҙы йыябыҙ һуңынан доға ҡылып ялбарырбыҙ ҙа, Аллаһтың ләғнәтен ялғансылар өҫтөнә ебәрербеҙ, — тип. («Нәжрән христиандарынан бер төркөм Ғайса пәйғәмбәр янына килеп, мөғжизә рәүешендә, атаһыҙ тыуған Ғайсаны Аллаһ тип танымаҡсы булдылар. Ғайса уларҙы бер ергә туплап: Аллаһ ялғансылар өҫтөнә ләғнәт ебәрһен, тип доға уҡырға саҡырҙы. Ләкин христиандар Ғайса менән килешмәнеләр, ҡурҡып ҡалдылар. Улар мосолмандар ҡул аҫтына кереп, һалым түләргә риза булып киттеләр». Мостафа Чагрыжы тәфсиренән.) 62. Бына был (хәбәр), әлбиттә, иң дөрөҫ булған ваҡиғаның хәбәреҙер. Аллаһтан башҡа (Илаһи ҡөҙрәткә эйә һәм) Тәңре булырҙай һис бер кем, һис бер нәмә юҡ. Аллаһ, ысынлап та, ҡөҙрәт һәм хикмәттәр хужаһыҙыр. 63. Әгәр (ысынлыҡтан, имандан) йөҙ сөйөрһәләр, хаҡтыр, Аллаһ ул боҙоҡлоҡ таратыусыларҙы белә. 64. Әйт: — Әй, дин әһелдәре, һеҙҙең өсөн дә, беҙҙең өсөн дә ҡулай булған уртаҡ бер һүҙгә килегеҙ, бына былай әйтегеҙ: Аллаһтан башҡаға табынмайбыҙ. Уға һис бер нәмәне тиң итеп танымайбыҙ, Аллаһтан башҡа эйә эҙләп йөрөмәйбеҙ һәм бер-беребеҙҙе Аллаһ тип атамаясаҡбыҙ. Бынан һуң да улар йөҙ сөйөрһә, әйт: — Шаһит булығыҙ, беҙ ысын мосолмандарбыҙ, — тип. 65. Әй, китап әһелдәре, Ибраһим хаҡында ни өсөн тартҡылашаһығыҙ? Тәүрәт тә, Инжил дә унан (Ибраһимдан) һуң индерелде. Шуға ла аҡылығыҙ етмәйме? 66. Бына һеҙ дөрөҫлөктө белгән килеш һүҙ көрәштерәһегеҙ, белмәгәнегеҙ тураһында нимә өсөн тартҡылашаһығыҙ? Гәрсә, Аллаһ барыһын да белеп тора, һеҙ белмәйһегеҙ. 67. Ибраһим йәһүд тә, христиан да түгел, ул фәҡәт Аллаһты бер тип таныған (ысын мосолман ине). Ул мөшриктәрҙән дә түгел. (68) Дөрөҫө шулдыр, Ибраһимды бик тә яҡын күреүселәр, һәр хәлдә, уға эйәргәндәр һәм шул Пәйғәмбәргә (Мөхәммәдкә) һәм (уға) эйәреп, иман килтергәндәр ине. Иман килтергәндәрҙең ярҙамсыһы — Аллаһ Тәғәлә. 69. (Ий, мосолмандар) Китаплы халыҡтың бер өйөрө һеҙҙе юлдан яҙҙырырға, аҙҙырырға теләй. Бәлки, улар үҙҙәренән башҡаны аҙҙыра алмаҫтарын самаламайҙарҙыр ҙа. 70. Әй, китап әһелдәре, үҙегеҙ (Тәүрәттә һәм Инжилдәге дөрөҫлөктө) күрә тороп, Аллаһтың аяттарын ни сәбәпле инҡар итәһегеҙ? (71) Әй, китап әһелдәре, ни өсөн һеҙ хаҡты ялған менән бутайһығыҙ, дөрөҫлөктө йәшерәһегеҙ? Бының шулай икәнен белеп тораһығыҙ бит. 72. Китаплы халыҡтан бер төркөм әйтте: — Үҙҙәренә индерелгәнгә (Ҡөръәнгә) иман килтергәндәр алдында көндөҙөн ышанған булығыҙ, көн аҙағында кәфер (инҡар) итегеҙ. Бәлки улар диндәренән ҡайтырҙар? (73) Һәм динегеҙгә инанғандарҙан башҡаһына ышанмағыҙ, — тинеләр. (Рәсүлем, уларға) әйт: — Аллаһтың юлы иң дөрөҫ юл икәнлектә шик юҡ, — тип. — Һеҙгә бирелгәнгә (Тәүрәткә, Инжилгә) оҡшаш (Ҡөръән) башҡа берәүҙәргә лә бирелә ала. Әгәр был турала бәхәсләшә башлаһалар, һин әйт уларға: — Ысынлыҡта йомартлыҡ Аллаһ ҡулында. Ул теләгәненә әжер бирер. Аллаһтың рәхмәте киң, ысынлап та, ул бөтөн нәмәне белеп тороусы. (74) Ул кемгә теләһә, шуға рәхмәт индерер. Аллаһ — иң бөйөк изгелек эйәһе.
— Наҙан халыҡ менән беҙҙең алыш-бирешебеҙ юҡ, — тип. (Йәнәһе, наҙан халыҡты, ғәрәптәрҙе, мосолмандарҙы алдаһаң да ғәйеп булмаҫ.) Улар белгән килеш, күҙҙәрен дә йоммайынса, Аллаһҡа ҡаршы (ялған) һөйләйҙәр. 76. Хаҡтыр, үҙенең вазифаларын (аманатын, вәғәҙәһен) боҙмайынса үтәгән кеше, гөнаһтарҙан һаҡланһа, шик юҡ, Аллаһ һаҡланғандарҙы һаҡлар. жүктеу/скачать 3.18 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|