ФӘрит яхин шигырьләР ҺӘм поэмалар алтынчы том
жүктеу/скачать 1.79 Mb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- ГЫЙНВАР ХИКМӘТЕ
- БӘРӘКӘТ ХИКМӘТЕ
- КАЙТАЛМАУ СӘБӘБЕ
- САГЫШ БУРАННАРЫ
- ТАҢ АЛДЫННАН
- БАЛА КАДЕРЕ
- ЯШЬЛЕК СЫНЛАНМЫШЫ
«ЗАТЛЫ ИР» ДӘФТӘРЕННӘНЯШИ БЕЛҮ СЕРЕТөрле чагы була яшәешнең, Төрле көне: аяз, болытлысы... Борынгыдан алып килешенең Үзгәрешләр белән бу барышы!
Умырткасы булды затлы ирләр, Чорлар сынды, әхлак тайгагының Калканнары — намус, хаклык, диләр! Халыкның да кайчак хатасы бар, Вак булганда еш ул ялгышулар, Өлкәннәрнең олыларча карар, Олыларча өлкәнәя чорлар. Яшәешнең төрле чакларында Төрлечәрәк булу затлык түгел, Һаман шул ук калган ваклыгында Бата гына күрмә, берүк, күңел!
Бу суыкның егермесе күпләрне Куркытып һәм борыннарын өшетте, Кайтарырга тәннән киткән гайрәтне — Биеттерде өлкәнне һәм егетне.
Хәбәрсезләр хәбәр алса — сабырлый! Шулай инде, гамәл бер дә калдырмый, Таләбендә бәндәләрне авырлый. Салкыннарга чыдамсыз бу бадәнем Ничә сынды, оят инде, егетләр! Әгәр үчекләсә миндәй адәмен, Сезнең хәлләр ничек икән, көчекләр? Кырыкка да җитә алмый «гыйнуар» Сынып төште, нүлгә калуы да бар... Катылыкта икән гайрәт хәле, зар — Булса да ул катылыкта коткылар! Янв., 2002. БӘРӘКӘТ ХИКМӘТЕФал ачтылар Ходаның көнен барлап, Яхшылыкка, яманлыкка да юрап, Һәммәсе дә Хода көне, югыйсә, Яшәргә дә яшәргә иде зурлап.
Киңлегеннән башка тарлык юк мәгәр, Киңлек белән тапкан малда — бәрәкәт, Тарлыкта табылмаса — җилеккә төшәр. Зурлыкта кимлек бар, бәрәкәт китсә, Тапканыңа хәрәмнән өлеш төшсә, Һаман хәләл җыюның хикмәте зур, Насыйп белән хәмде-шөкер җитешсә. Фал ачтылар: Ходаның көне төрле, Ни тәгаен — игелек төреп бирде, Зурлык белән алып, тапсак киңлекне, Безгә бәхет һәм өмет тә шул инде! КАЙТАЛМАУ СӘБӘБЕБу моңсулык гыйнвар бураннары Булып купты хәтер яңарсынга, Яшьлегемнең бәхет яралары Бәгыремдә сызлый сына-сына.
Трамвайлары юлдан чыгып чаба, Урап-урап гыйнвар бураннары — Зәһәрләнеп-зәһәрләнеп чага. Бу елмаю эзе йөздә калып, Гыйнвар бураннары сакал чалып, Хозер сыйфат юлдан бергә яза! Кайталмадым илгә, көткәннәрдер Ничә ачып капка төпләрен дә... «Кайда икән балам?» — дигәнсеңдер? Хәлем, әнкәй, сагыш эчләрендә! САГЫШ БУРАННАРЫУрамнарда сагыш булып йөрде Озын шәлен сөйрәп бураннар, Якты хәтеремнең дәрте иде, Элекләрне миңа ак карлар.
Сагына бу күңел моңаеп, Сынып кына китә үзәкләрем, Яшьлек иртәләрем яңарып. Су буена төшәм, боз каплаган Урманнарда йөрим, карлар күмгән Сукмакларны, агач ышыгын. Гомер үтүләрен искәрергә Теләмәгән күңел сагайды, Сагыш шәлен сөйрәп йөргән көйгә Тыелалмый буран елады. ТАҢ АЛДЫННАНОнытылган хәтер бакчасының Тын күлендә йөзгән аккошым Канат җәйде бу көн, Ярасының Авырлыгын тойдым, сагышын. Әкият кебек дөнья — елларымның Урманында калган адашып, Киңлегендә күңел сыкравымның Аккош кычкыргандай саташып. Үз күңелем, юкса, ничек керим Дәва табып, аккош ярасын Савыктырыр еллар йомган күзен, Хәтеремнең алып карасын! Йокы кебек кенә бу яшәеш, Саташулар, ахры, гамәллек… Каян килә җан әрнеткеч тавыш? Әллә уятмакчы Таң мәлен? БАЛА КАДЕРЕБалалар дип яшәп, үзебезне Оныттырыр тормыш, җаена Алып китәр, ачып күзебезне Караттырмый көннәр саена. Гүя бәхет алда көтә диеп Ашкынулар белән адашып, Тормыш каршысында башны иеп Без атларбыз инде ярашып!
Хәтер ярыгына кысылып, Көннәр һаман юл соңына илтәр, Шаулы күңел тәмам басылып. Балалар дип яшәү — үзе гомер, Асылы һәм тормыш серенең, Бала өчен күңел — кайнар күмер — Теренең дә, хәтта үленең! КУНАГЫМҺәр кичәдә күңел өендә — ямь, Яндырганда якты утларын, Түрләремдә кунак буласың син... Соң ара һай юксынуларым!
Алларыңда сабыр югалтып, Тик бер генә — хәбәр синең хакта Тапканым юк, сәлам юллатып. Һәр кичәдә күңел өемдә син, Түрләремдә көткән кунагым! Ник үзең дә мине өндәмисең? Төшләреңә кереп кунармын! ЯРЫМ-ЯРБарлаганда күңел хәзинәсен, Син зиннәткә, бәгърем, аһ итәм, Бу дөньяның бөтен мәрҗәннәрен, Энҗесеннән тәмам ваз кичәм.
Көннәреңдә аңа хушланып, Бар тарафың бәхет белән тулса, Бер сөенеч меңгә кушылып. Дәртең нуры ачып йөзләреңне, Тормыш дәрьясында йөзәсең, Ямен табып, татлы сүзләреңне Сайрар кошлар кебек тезәсең! Хәзинәңдә, күңел, байлыгың зур, Гомер бәһасенә бәрабәр, Урлатмыйча, хәтер, сагымда тор, Бәхеткәем минем, ярым-яр! ЯШЬЛЕК СЫНЛАНМЫШЫТормыш бәйгесендә бил ныгыган Ирдән идем, кулда корыч эреп, Йөрәкләрдә дәртем кайнарланган Чакларымда, алып кочагыма, Уң җилкәмә авыр башың иеп, Көн яңарттың әллә кайлардан.
Күз алларын, ак күбәләк булып Кергәннәрең минем көнгә ул чак Искә төште, хәтер дә яңарып... Акты җырлар, акты күңел тулып, Көй башланып шушы җайлардан. Чыгып китеп истә чакларымнан — Уйларыма кереп адашылган, Күренгәләп көннәр арасыннан, Төннәремә калып кочагымда, Уң җилкәмә авыр башың салган Хәлләрдә без һәйкәл кылынган. жүктеу/скачать 1.79 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|