Михайло өзі туған Большой Букринде шешесінің туыстары, қарт әжесі мен атасы бар екені есіне түседі. Михайло тәрбиеші әйелді ертіп соларға барады.
Отың атасы мен әжесі тірі екен. Олар Михайло мен оның тәрбиешісін қуана, құшаң жайып қарсы алады, бірақ бірнеше күннен кейін немістер келіп, көптеген жас қыздармен қоса оның тәрбиешісін Германияға ай- дагі әкеткен.
Михайло қарттармен ңала береді, қазір міне, енді он алты жасқа келді.
Сол алғашқы танысқан күннен-ақ екеуміз ағалы- інілі адамдай боп кеттік, сонан бері біз екеуміз жігі- мізді жазбадық. Біздер бір-бірімізге сенетін, жақсы кө- ретін достармыз.
Менің бұдан басқа да досым бар, бірақ ол ересек, үлкен адам. Онымен меиі Михайло таныстырды. Бұл Михайло Тимофеевич Витряк дейтін мұғалім. Ол осы Болыной Букринде туса керек, екеуміз фамилиялас- пыз. Михайло Тимофеевич Киевтің маңында бір жерде істепті. Өзі партия мүшесі, коммунист. Ел түкпіріне қа- рай кетуге дер кезінде үлгере алмапты да, өзінің ту- ған селосына келіпті, мұнда енді фашист сұмырайла- рынан жасырынып жүр,— деп, Илько ңысқаша ғана мұғалімінің өмір баянын айтып берді.
Міне сол кісі бізге фашистермен күресте алғаш рет қолңабыс ете бастады және ңалай жұмыс істеу керек екеніне жөн-жоба берді. Әзірше, бізге кеңес айтып, ақыл беруші осы кісі ғана.
Біз неміс машиналарының резинка шині мен каме- раларын тесіп, кескіледік. Михайло Тимофеевич бұл үшін бізге кішкентай өткір пышақ, ұзын біз согып бер- ді. Өзіміздің самолеттерден тасталған листовкаларды село-селоға тараттың. Ңару-жарақ жинадық, таяу село- лар мен хуторларға барып, онда қанша неміс гарнизо- ны бар, қай жерде жасырын өткел бар екенін біліп ке- ліп жүрдік.
Осының бәрін Михайло екеуміз Михайло Тимофе- евичтің басшылығымен, соның тапсыруы бойынша іс- тедік. Біздің бұл қимыл-әрекеттеріміз немістер мен полицайларды қатты абыржытып, үрейлендірді.
Михайло Тимофеевич бізге партизандардың Пани- тов және Хоцкий ормандарында зор жұмыс істеп жүр- гендерін және өзінің қайткенде де тезірек солармен
Достарыңызбен бөлісу: |
