отырып, аялдайтын тұрақты қоныстары бар, сондай ақ қысқа малға азық
дайындаумен айналысатын тұрмыс салтын айтады. Сондай ақ, мал өсіру негізгі
шаруашылық болып, отырықшы тұрмыс салтты басынан өткізіп отырған –
Сібірдің якуттарын, қой шаруашылығы негізі болып саналатын Солтүстік
Европа халықтарын айтуға болады.
Көшпелі және жартылай көшпелі мал шаруашылығы ең алдымен қола дәуірінде
шығыс
Европада қалыптасып, сосын басқа территорияларға тарады. Мал
шаруашылығы түрінің таралған аумақтары Оңтүстік Сібірден және Тибет
тауларынан батысқа қарай Орта Азия және Орта Шығыс арқылы және ары
қарай Оңтүстік Батыс Азия мен Солтүстік Африкаға, ол жақтан жіңішке
Шығыс Африка территориясымен кең алқапты Оңтүстік Африкамен аяқталады.
Тегістіктегі, шөлді және жартылай шөлді жерлердегі көшпелілер мен
жартылай көшпелілер. Шаруашылықтың бұл түрі Шығыс Европада: татарлар,
башқұрттар, қалмақтар және ноғайлар; Орталық және Орта Азияда- монғолдар,
қазақтар, түркмендер, өзбектердің бір бөлегі, Оңтүстік сібірде- тувалықтар,
шығыс буряттар, оңтүстік алтайлықтар; Оңтүстік батыс Азиямен Солтүстік
Африкада
- араб-көшпелілер, мавры және туарегтер сондай ақ, Батыс және
Шығыс Африкада – фульбе, данакиль, сомалиліктер, нуэры, масай, т.б.
халықтар. Бұлардың ішінде де – оңтүстік сібір,
ортаазиялық-қазақстандық,
солтүстік африкандық және т.б.
Малдың жайылымына қарай олардың көші-қонының да екі типі бар.
Қазақтарда көбіне қолданылған меридианды көші-қон қыстаулар жартылай
шөлді және шөлді аймақтардың оңтүстігінде болды. Көктемде малды
солтүстікке орманды алқаптарға айдаса, ал күзде малды қар көп түспеген,
малдық тебіндеуіне шөбі бар, қыстауларға айдады. Көшу ұзақтығы 1000 км.
Дейін жететін. Көші қонның басқа тұрақты (стационарлы) бір түрі түрікмен,
араб, фульбе, данакильдерде кең таралды.
Көші-қонның ұзақтығы жылға
шаққанда ондаған жүздеген километрді ғана құрап, аса ұзақ болған жоқ.
Мәселен, құрғақты мезгілдерде малды суы құрғамаған бұлақты жерлерде
ұстады не болмаса теңіз жағалауларындағы жайылымдарға айдады. Малдың
негізгі түрлері майда болса, кейде ірі қара мал, жылқы, есек, түйе, өте құрғақты
жерлерде түйе малы басым болды.
Мал шаруашылығына қосымша егіншілік болды. Кейбір халықтар,
мәселен арабтар мен туарегтер өзінің жерлерін
жалға берді не құлдарды
отырғызды. Олар дәнді дақылдардың әртүрін - бидай, тары, күріш сондай ақ
бау-бақша, құрма ағаштарын көп өсірді.
Достарыңызбен бөлісу: