Бай баласымен жарлы баласы-Екі бала Асан мен Үсен болған. Асан бай баласы, ал Үсен жарлы баласы.Бір күні ел көшкенде қыр астында ойнап жүріп,ескерлемей, екеуі жұртта қалыпты. Сонда олардың саяхаты басталады. Жолында Асан қайта-қайта жылады, ал Үсен әрқашан оны тыныштаган. Саяхатында олар үйрек пен балық аулады. Соңында олар моланы тауып, ата-аналарының ауылын табады.
Бақша ағаштары-Жаздың әдемі бір күнінде, таңертең бір төре өзінің баласымен бақшаға барып, екеуі де егілген ағаштары мен гүл жапырақтарын көріп жүрді.
- Мынау ағаш неліктен тіп-тік, ана біреуі неге қисық біткен? - деп сұрады баласы.
- Оның себебі, балам, анау ағашты бағу-қағумен өсірген, қисық бұтақтары болса өсіп. Мынау ағаш бағусыз, өз шығу қалыбымен өскен,- деді атасы.
- Олай болса, бағу-қағуда көп мағына бар екен ғой,-деді баласы.
- Бағу-қағуда көп мағына барында шек жоқ, шырағым; мұнан сен де өзіңе әбірет алсаң болады; сен жас ағашсың саған да күтім керек; мен сенің қате істеріңді түзеп, пайдалы іске үйретсем, сен менің айтқанымды ұғып, орнына келтірсең, жақсы түзік кісі болып өсерсің, бағусыз бетіңмен кетсең, сен де мынау қисық біткен ағаштай қисық өсерсің,- деді.
7. Абай. «Жасымда ғылым бар деп ескермедім», «Әсемпаз болма әрнеге», «Өлең – сөздің патшасы, сөз сарасы», 1,7,19, 31 қарасөздері Жасымда ғылым бар деп ескермедім - Абайдың 1885 ж. жазған өлеңі. Алғашқы 2 шумағы 4 тармақтан, кейінгі 2 шумағы 3 тармақтан тұрады. Өлеңнің басты идеясы - жастарды білім, ғылымға үндеу. Ақын ел ағасы ретінде жастарға оқып, білім алыңдар деген құрғақ үгіт айтпайды. Жасында ғылым қажет екенін ескермей, ер жеткен соң қолын кеш сермеп, одан махрүм қалғанын өз басының айықпас қасіреті ретінде өкінішті сыр етіп шертеді.
Жасымда ғылым бар деп ескермедім,
Пайдасын көре тұра тексермедім.
Ержеткен соң түспеді уысыма,
Қолымды мезгілінен кеш сермедім.
Бұл махрұм1 қалмағыма кім жазалы,
Қолымды дөп сермесем, өстер ме едім?
Адамның бір қызығы – бала деген,
Баланы оқытуды жек көрмедім. Махрұм – бос, құр,
