Жеңешемнің жауабы
жүктеу/скачать 0.51 Mb. Pdf көрінісі
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Кəрі құлжа жалғыз жайылады
| Жеті күлше құдайы
Алматыда Масанчи деген көшеде тұрушы едік. Көрші үйдегі Ұлжан есімді қарт апай бүкшиіңкіреген белін қос қолымен тірегендей арқасына салып алады. Сол кісі бір күні аулаға шығып, айқайлап жүр: – Құдайы нан! Құдайы нан! Аулада ойнап жүрген балалар жиналып, қызық көргендей болады. Қарт кісі оларға жалынғандай болып: – Айналайындар, келіңдер, құдайы нан жеңдер, – деп əрқайсысына күлше ұсынады. Бар болғыр балалар мұрындарын шүйіріп, нанды алмай, шегіншектеп кетеді. Қайран тоқшылық-ай десеңші. – Айналайындар, алыңдар! Əукен ағамыз жазылып кетсін деп жеңдер! Сөйтсе, кейуананың жалғыз ұлы қатты ауырып жатыр екен. Оны түсінетін балалар қайда? Тоқшылық қой. Сөйткен қайран Ана байғұсты қар еріп жатқан кезде, көктемнің көк өзегінде, бес қабат үйдің төбесінен құлаған мұз сүңгі дəл басына түсіп, мерт қылды. Далада жаназасын шығарып жатқанда, əлгі балалар состиысып қарап тұрды. Енді оларға: – Айналайындар, алыңдар, құдайы күлше, алыңдар! – деп кім соңдарынан жалынып жүрер екен? Дүниеден ескінің соңғы көзі өтті-кетті. Бір кемдүние. Кəрі құлжа жалғыз жайылады Мың да тоғыз жүз отыз екінші жылы туғандар... Сол жылы тумай жатып қырылғандар... Обалдарың Голощекин – Қу Шеке деген имансызға. Сталиннің Қазақстанға жіберген жендеті. Голощекиннің шын аты-жөні Шая Ицкович. Голощекин – псевдоним, революционер болғандағы аты. Онысы да оңып тұрған жоқ. Шынында да, Қу Шеке болды. Ашаршылықты қолдан жасай келді. Ұраны: «Лучше пересолить, чем недосолить!». Нəтижесінде халық қынадай қырылды. 1932 жылы туғандар өте аз. Соның бірі – мен. Менен басқа, мен білетіндерден əйгілі Əзірбайжан Мəмбетов бар. Ақын Кəкімбек Салықов бар. Жазушы Нұрғожа Оразов бар. Менімен орта мектепті 1950 жылы бірге бітірген Əбдуəлі Данаев бар. Ірі тұлға Камал Смайылов бар еді. Ол қазір жоқ. Құдай о дүниесін берсін. Айтпақшы, Шыңғыс хан тұқымынан қалған тұяқ – Шота Уəлиханов бар. Өмір-жасы ұзақ болғай! Жиын-тойға, көпшілік бас қосқан жерге барғанда бата қылып, дұға оқитын кəрісі мен болып қалыппын. Бірақ көбінесе жалғыз қаласың. Жұрттың бəрі жұмыла жұмыста. Менің жұмысым – жалғыздың жұмысы. Қаруым – қалам. Өрісім – қағаз. Енді қанша жарық сəуле бұйырады – бір Жаратушы Құдірет біледі. |