20
залалдағаннан жаңа инфекциялық бірлікті түзгенге дейінгі мерзім
генерация кезеңі, немесе
генерация деп аталады.
Патогеннің
биологиялық
ерекшелігіне,
сорттың
тӛзімділік
дәрежесіне және нақты қалыптасқан ауа-райы жағдайына байланысты бір
ауру қоздырғышы вегетация бойына бірнеше (кейде 8-10 тіпті одан да кӛп)
генерация (ұрпақ) беруі мүмкін. Бұндай аурулар
полициклдік деп аталады.
Жұқпалы ауру қоздырғыштарының тарату (инфекция) кӛзі және
сақталу формалары әр түрлі болуы мүмкін.
Олардың ішінде кең
тарағандары:
Топырақ.
Топырақ
–
инфекцияның
сақталатын
және
жинақталатын негізгі орын. Топырақта спора түзетін бактериялар, кейбір
ӛте
тұрақты вирустар, гүлді паразиттердің тұқымдары сақталады. Циста,
ооспоралар, телиоспоралар, хламидоспоралар, склероцийлер түріндегі
саңырауқұлатардың тыныштық күйдегі
формалары топырақ бойында
сақталады. Олардың ішінде әсіресе цисталардың тұрақтылығы ӛте жоғары
болады: олар ӛз тіршілікке қабілеттілігін 10-15 жылға дейін сақтайды.
Бірқатар саңырауқұлақтар топырақта сапротрофты кезеңде болып,
топырақтағы тұрақты организмдермен бәсекеге түседі. Белгілі ауру
түрлерінен
картоптың рак ауруының, астық, бұршақ және де басқа
дақылдардың тамыр шірігінің, күздіктердің жалған ақ ұнтақ, склеротиниоз
ауруларының қоздырғыштары және басқалары топырақта жақсы
сақталады.
Ӛсімдік қалдықтары. Кӛптеген
фитопатогенді бактерияларды,
кӛптеген жартылай паразит саңырауқұлақтарды таратушы – ӛткен
вегетациялық кезеңде ауруға шалдыққан ӛсімдіктердің қалдықтары.
Облигаттылар қатарына саңырауқұлақтар жатады.
Ауру қоздырғыштарының бір тобы ӛсімдік қалдықтарында топырақ
астында да, бетінде де сақтала алады, ал кейбіреуі –
тек қана топырақ
бетінде ғана сақтала алады.
Тҧқым
Достарыңызбен бөлісу: